Arash Naraghi :: آرش نراقی

آیا از حیث اخلاقی کشورها موظف‌اند که مهاجران را به درون خود راه دهند و به ایشان حق عضویت در جامعه‌ی خود را اعطاء کنند؟ آیا مهاجرپذیری تکلیف اخلاقی کشورهای مهاجرپذیر است یا امری اختیاری؟ آیا ما باید به سوی جهانی بدون مرز برویم که آدمیان می‌توانند آزادانه به هرجا که می‌خواهند بروند و در صورت تمایل در هر جایی غیر از زادگاه خود اقامت کنند و به عضویت جامعه‌ی میزبان درآیند؟ یا باید مرزهای برساخته‌ی سیاسی را که مانع حرکت آزادانه‌ی انسان‌ها در سطح جهان می‌شود به‌ رسمیت بشناسیم و آن مرزها و محدودیت‌های ناشی از آنها را اخلاقاً قابل دفاع بدانیم؟ فرض کنیم که کشور میزبان مکلّف است که به فرد پناهجو پناهندگی بدهد. اما‌ آیا اخلاقاً مکلّف است که به آن فرد پناهجو حقّ شهروندی هم اعطاء کند؟ حقّ پناهندگی و حقّ شهروندی چه تفاوت‌هایی دارند؟ اینها از جمله پرسش‌هایی است که در گفتگو با دکتر آرش نراقی، دانشیار دین و فلسفه در کالج موراوین (Moravian College) در پنسیلوانیای آمریکا، مطرح کرده‌ایم.

این متن پاسخی است به برخی نقدهای مصطفی ملکیان بر مقاله من تحت عنوان «سنت گرایی انتقادی در قلمرو دین».

م

این مقاله به مناسبت سالروز تولد مولانا جلال الدین در کنفرانس بزرگداشت مولانا در تاریخ ۲۹ سپتامبر ۲۰۱۸ در دانشگاه جان هاپکینز ارائه شد. من در حال آماده کردن صورت تفصیل یافته و تکمیل شده این مقاله بودم که مطلع شدم با کمال تأسف نشریه اندیشه پویا (شماره ۵۸، آبان ۱۳۹۷) متن این مقاله را بدون اطلاع و اجازه من با پاره ای اغلاط فاحش منتشر کرده است. اقدام غیراخلاقی این نشریه شوق من را بر تکمیل مقاله سرد کرد. اما گمان کردم که برای جبران اغلاط فاحش مقاله منتشر شده در آن نشریه، شاید بهتر باشد که دست کم صورت منقح مقاله را در دسترس علاقه مندان قرار دهم.

مقاله «مشروعیت مدنی دین یا مشروعیت دینی مدنیت؟» در ادامه مقاله «روشنفکری دینی و نقش آن در آینده سیاسی ایران» است. در این مقاله درباره نظرات نواندیشان دینی در خصوص سیاست توضیحات بیشتری داده ام و نیز کوشیده ام تا به ملاحظات محسن کدیور در مقاله «نواندیشی دینی و خردورزی های شخصی» پاسخ دهم.

این مقاله صورت پیراسته یک درس از مجموعه درس گفتارهای «متافیزیک مرگ» است که در منبع زیر منتشر شده است: اندیشه پویا، شماره ۵۰، اردیبهشت ۱۳۹۷، صص.۹۵-۹۸.

ایران نامگ، سال ۳، شماره ۱، بهار ۱۳۹۷/۲۰۱۸

گفت و گو درباره خاطراتی از کیان، روشنفکری دینی و باقی قضایا!

متن گفت و گو با هفته نامه کرگدن، شماره ۲۴، ۲۷ مهر ماه ۱۳۹۵

در مقاله «نواندیشی دینی در سه پرده» کوشیده ام ویژگی ها و وجوه تمایز سه گرایش مهم را در دل جریان نواندیشی دینی در ایران معاصر توضیح دهم: اصلاح گری فکر دینی، بازسازی دین،‌ و معنویت گرایی فرا-دینی. به نظرم فهم بهتر تحولات اندیشه دینی در ایران پس از انقلاب تاحدّی در گرو توجه به تمایزهای مهم این سه گرایش است.

«بحران معنا» در عصر مدرن لزوماً به این معنا نیست که بشر دیگر نمی تواند به زندگی اش معنای تازه ای ببخشد. به نظرم «بحران معنا» برای بشر مدرن بیشتر به این معناست که معانی پیشین دیگر مسلّم و بدیهی نیست.

آیا در جهانی که در آن انواع شرور گزاف وجود دارد، می توان به نحوی معقول و موّجه به خدایی عالم مطلق، قادر مطلق، و خیر محض باور داشت؟